China maakt een kunstmatige zon: wat is het nut daarvan?

Wanneer de mens erin slaagt een kunstmatige zon te 'creëren,' en zo het mechanisme te reproduceren van een eeuwig brandende ster, dan biedt dat een interessante belofte van een onuitputtelijke bron van energie. China houdt zich al jaren bezig met een dergelijk project. En volgens de meest recente informatie is de Chinese kunstmatige zon succesvol.

De naam van de Chinese 'kunstmatige zon' is EAST, wat staat voor Experimental Advanced Superconducting Tokamak. Het is een kernreactor die de temperatuur van de zon kan bereiken en zelfs overtreffen.

Volgens het persbureau Xinhua en berichten van The Independent en de South China Morning Post slaagde de 'kunstmatige zon' EAST erin 17 minuten lang 70 miljoen graden Celsius te bereiken. Dit is gelijk aan maar liefst vijf keer de temperatuur van de zon.

Afbeelding: NASA / Unsplash

Het idee is om van kernsplitsing (de methode die nu in de huidige kerncentrales wordt toegepast) over te gaan op kernfusie. Kernfusie is de samenkomst van verschillende atoomkernen met een gelijke lading om een zwaardere kern te vormen. Dit proces maakt een enorme hoeveelheid energie vrij. En dat is nu precies was het EAST-project wil bereiken met de kunstzon.

Diverse internationale media beweren dat China ongeveer € 982 miljoen in deze kunstmatige zon heeft geïnvesteerd.

Als we de innerlijke werking van de zon nabootsen, zou dat een onuitputtelijke bron van schone energie opleveren: een bron die permanent werkt zonder fossiele of andere soorten brandstoffen. Bovendien zou hij, volgens de wetenschappers die zich voor deze aanpak inzetten, geen afvalstoffen opleveren.

Niet alleen China houdt zich met een dergelijk project bezig (hoewel het wel voorop loopt). Zuid-Korea is ook ermee bezig, en in Europa is er een project waarin verschillende landen samenwerken, genaamd ITER.

De voorstanders van dit project stellen dat het een veiliger vorm van kernenergie is omdat het geen kettingreacties en dus ook geen explosies en radioactief lekken kan veroorzaken. Maar toch...

Sommige mensen denken dat zulke projecten een utopie zijn. "Ik ben er niet erg enthousiast over," zei de deskundige in kernfysica Chary Rangacharyulu van de Canadese Universiteit van Saskatchewan tegen de BBC.

Critici van kernfusie, zoals de deze natuurkundige Chary Rangacharyulu, wijzen erop dat een kunstmatige zon op dit moment meer energie verbruikt dan hij kan opwekken.

Bijkomend bezwaar is dat het nog niet duidelijk is hoe we de vrijgekomen energie kunnen omzetten in elektriciteit voor in huis.

Afbeelding: Anthony Indraus /Unsplash

Desalniettemin is het onderzoek in volle gang. China vertrouwt op zijn zon. Het is een feit dat, als het project slaagt, het land buitengewoon zelfvoorzienend zou kunnen worden op energiegebied.

Er is echter nog veel werk aan de winkel. De meest optimistische schattingen wijzen 2050 aan als het jaar waarin we een kunstmatige zon op de aarde hebben en we op commerciële schaal de energie ervan in elektriciteit kunnen omzetten.

Het laatste land dat zich bij het bod voor kernfusie aansluit (om zijn eigen kunstmatige zon te hebben) is het Verenigd Koninkrijk. Ook dit land zoekt een plaats voor een kernreactor zoals die in China.

Afbeelding: Martin Sepion / Unsplash

Volgens Bloomberg geloven investeerders dat kernfusie een goede zet is. Ze stortten in 2020 tot € 295 miljoen in particuliere bedrijven die aan deze projecten verbonden zijn.

Afbeelding: Pepi Stojanovski / Unsplash

Wat een paar jaar geleden nog fantasie was of het onderwerp van sciencefictionfilms of romans, kan dus werkelijkheid worden. En elk land zou zo zijn eigen zon kunnen hebben.