Wat is er gebeurd met voormalig PSV-ster Romário?

Brazilië heeft in zijn geschiedenis veel geweldige spitsen gekend en Romário is er daar zeker één van. De voormalige wereldkampioen - bijgenaamd 'Baixinho' ('De Kleine') - haalde zowel op als naast het veld de krantenkoppen tijdens zijn carrière. Laten we eens kijken naar Romário's fascinerende verhaal.

Romário werd geboren in Rio de Janeiro op 29 januari 1966.

Hij begon zijn professionele carrière bij de plaatselijke club Vasco da Gama, waar hij zou uitblinken en voor het eerst een plaats in het Braziliaanse nationale elftal zou veroveren.

Het was echter op de Olympische Spelen van 1988 dat de wereld Romário pas echt leerde kennen. De Braziliaan werd topscorer van het toernooi en pakte de zilveren medaille.

Na zijn sterke prestaties op de Spelen van Seoul dwong hij een transfer af naar PSV, zijn eerste ploeg in Europa.

In vijf seizoenen bij PSV maakte Romário furore met zijn dribbels en scorend vermogen. Volgens de officiële website van PSV scoorde hij maar liefst 127 doelpunten in 143 optredens, waarmee hij onmiskenbaar zijn stempel drukte op de geschiedenis van de lampenclub.

In 1993 sloot Romário zich aan bij het 'Dream Team' van Johan Cruijff bij FC Barcelona, waar hij een gevreesd aanvalsduo zou vormen met de Bulgaarse ster Hristo Stoichkov.

In zijn eerste seizoen hielp Romário Barça aan de Spaanse titel en werd hij met 30 doelpunten in 33 competitiewedstrijden topscorer.

Een van Romário's meest memorabele momenten bij Barça was in de Clásico tegen aartsrivaal Real Madrid, toen hij een hattrick scoorde in een 5-0-overwinning in Camp Nou.

Zijn uitstekende prestaties voor de Catalaanse topclub leverden hem in 1994 de titel FIFA Wereldvoetballer van het Jaar op. Romário stond op dat moment aan de top van de voetbalwereld, maar hij liet zich ook van een andere kant zien.

In een wedstrijd tegen Sevilla sloeg Romário tegenstander Diego Simeone in het gezicht, wat hem een schorsing van vijf wedstrijden opleverde.

In januari 1995 verliet Romário FC Barcelona en keerde terug naar zijn geboorteland om voor Flamengo te spelen.

Zijn passage bij Flamengo werd onderbroken door zijn terugkeer naar Spanje, naar Valencia, waarna hij in 1999 terugkeerde naar Flamengo.

In juli van datzelfde jaar tekende Romário opnieuw voor zijn eerste club, Vasco da Gama, waar hij opnieuw samen met zijn landgenoot Edmundo in de aanval speelde. De Braziliaan toonde opnieuw zijn klasse, scoorde veel goals en leidde Vasco naar twee trofeeën: de Braziliaanse titel en de Copa Mercosur.

In 2002 vertrok Romário transfervrij naar Fluminense, een passage die kort werd onderbroken door een overstap naar het Qatarese Al Sadd.

In 2004 werd Romário ontslagen door Fluminense na een conflict met zijn coach en een ruzie met een fan. De Braziliaan trok vervolgens naar ... Vasco da Gama, goed geraden.

In 2006 tekende hij een contract bij Miami FC, waar hij samen met zijn landgenoot Zinho speelde, voordat hij naar Adelaide United in Australië verhuisde.

Romário, die het einde van zijn carrière naderde, keerde daarna terug naar Vasco da Gama, de club waar hij zich het meest thuis voelde. Hij ging er kort aan de slag als speler-coach.

Bij Vasco testte Romário eind oktober 2007 positief op het gebruik van finasteride, een middel tegen haaruitval. Hij kreeg een schorsing van 120 dagen, maar werd later vrijgesproken van alle aanklachten.

In februari 2008 kondigde Romário voor het eerst zijn voetbalpensioen aan, maar hij zou daarna een korte comeback maken bij América-RJ. Begin 2010 ging hij weer met pensioen.

Tijdens zijn nogal chaotische clubcarrière blonk Romário ook uit in het Braziliaanse nationale team.

Na een geweldige prestatie op de Olympische Spelen van 1988 hielp hij Brazilië een jaar later aan de Copa América met het winnende doelpunt in de finale tegen Uruguay in Maracanã.

Na een teleurstellend WK in 1990 met weinig speelminuten was Romário een van de sterspelers van Brazilië op het WK van 1994.

Romário en collega-spits Bebeto leidden Brazilië naar hun vierde WK-titel, waarbij de eerste vijf doelpunten maakte.

Romário miste in 1998 het WK door een blessure, wat hem in tranen deed uitbarsten tijdens een persconferentie. Vier jaar later maakte hij geen deel uit van de selectie van Luiz Felipe Scolari (foto) toen Brazilië zijn vijfde wereldtitel won.

In de loop van zijn carrière scoorde Romário 55 doelpunten voor Brazilië in 71 optredens, volgens de gespecialiseerde voetbalwebsite Transfermarkt.

Tijdens en na zijn profcarrière vermaakte Romário zich met strand- en voetvolleybal en vertegenwoordigde hij Brazilië op de FIFA Beach Soccer World Cup in 2005.

Net als zijn voetbalcarrière is Romário's privéleven nogal chaotisch en instabiel geweest.

De voormalige voetbalster was drie keer getrouwd en heeft zes kinderen bij vier verschillende vrouwen.

Een van zijn kinderen, Romarinho, beproefde zijn geluk in het profvoetbal en speelde voor Vasco da Gama, maar hij haalde nooit het niveau van zijn vader.

Bij een van zijn andere kinderen, zijn dochter Ivy, werd het syndroom van Down vastgesteld.

Romário wijdde zich na zijn carrière niet alleen aan zijn kinderen, maar ging ook de politiek in en werd zelfs verkozen tot senator in Brazilië.

Romário zal altijd herinnerd worden als een briljante voetballer die veel prachtige doelpunten maakte, maar ook als een persoon met een sterke persoonlijkheid buiten het veld.