Deze voetballers schitterden op een WK en verdwenen daarna in de anonimiteit

De grootste etalage voor een voetballer
Vallende sterren
James Rodríguez (Colombia) - Brazilië 2014
Een uitstekende linkervoet, maar ...
Fabio Grosso (Italië) - Duitsland 2006
Zijn ster doofde uit na Duitsland
Joan Capdevila (Spanje) - Zuid-Afrika 2010
Een onverwachte en tijdelijke held
Mario Götze (Duitsland) - Brazilië 2014
Super Mario deemsterde weg
Oleg Salenko (Rusland) - Verenigde Staten 1994
Een vijfklapper en verder weinig
El Hadji Diouf (Senegal) - Zuid-Korea-Japan 2002
Hij wilde het voetbal een decennium lang domineren
Salvatore Schillaci (Italië) - Italië 1990
Van glorie naar Jubilo Itawa
Just Fontaine (Frankrijk) - Zweden 1958
Hij nam afscheid in zijn hoogdagen
Saeed Al-Owairan (Saudi-Arabië) - Verenigde Staten 1994
Eén doelpunt en dat was het
De grootste etalage voor een voetballer

Een WK kan het leven van een voetballer voorgoed veranderen. In goede en slechte zin. Het belangrijkste voetbalevenement ter wereld is een uitstekende etalage om een contract met veel nullen te versieren, maar soms verdwijnen WK-sterren in de anonimiteit.

Vallende sterren

In deze galerij hebben we het over spelers die schitterden op een WK en daarna onbegrijpelijk verdwenen in de anonimiteit. Voetbalsterren die maar even aan de hemel verschenen.

James Rodríguez (Colombia) - Brazilië 2014

James Rodríguez scoorde zes doelpunten op het WK in Brazilië (2014) en leidde Colombia naar de kwartfinales. Daarin was Brazilië te sterk. Het WK leverde hem een transfer van 80 miljoen euro op naar Real Madrid.

Een uitstekende linkervoet, maar ...

Bij Real Madrid vond hij - behalve in zijn uitstekende eerste seizoen - echter nooit de nodige regelmaat. Hij zou daarna uiteindelijk nog uitkomen voor Bayern München, Everton, Al-Rayyan en Olympiakos. Hij speelt voor de Griekse club sinds de zomer van 2022.

Fabio Grosso (Italië) - Duitsland 2006

Het was het WK van deze linksback. Grosso bracht Italië naar de finale met een goal in de 118de minuut en trapte de beslissende strafschop binnen om zijn land de wereldbeker te schenken. Zijn persoon zal daardoor voor altijd verbonden blijven aan dit legendarische WK voor Italië. Maar daarna was het over.

Zijn ster doofde uit na Duitsland

Grosso speelde nog voor Inter Milaan, Olympique Lyon en Juventus voordat hij in 2012 besloot om te stoppen. Hij was toen nog maar een schim van de speler waar de wereld op die linkerflank in Duitsland verliefd op werd.

Joan Capdevila (Spanje) - Zuid-Afrika 2010

Capdevila was de vaste linksback van wereldkampioen Spanje op het WK 2010. Hij kende een sensationeel toernooi en droeg in de verdediging, de aanval en - vooral - de vieringen na afloop zijn steentje bij.

Een onverwachte en tijdelijke held

Daarna kende hij een onverwachte terugval. Tussen 2011 en 2017 speelde hij slechts 71 wedstrijden, in het shirt van Benfica, Espanyol, North United en Lierse.

Mario Götze (Duitsland) - Brazilië 2014

De getalenteerde aanvaller scoorde tegen Argentinië in de verlengingen het doelpunt waarmee Duitsland het WK in Brazilië (2014) won. Mooie adelbrieven, maar vanaf dan, en zelfs al daarvoor, ging het bergafwaarts.

Super Mario deemsterde weg

In 2013 had hij getekend voor het Bayern München van Pep Guardiola, maar hij verdween er helemaal uit beeld. In 2016 keerde hij terug naar Borussia Dortmund, maar hij haalde nooit meer dezelfde niveau. In 2020 verhuisde hij naar PSV, en sinds 2022 speelt hij voor Eintracht Frankfurt. Götze was nooit meer dezelfde.

Oleg Salenko (Rusland) - Verenigde Staten 1994

De Russische aanvaller is recordhouder wat doelpunten betreft in één WK-wedstrijd. Hij scoorde vijf keer tegen Kameroen en werd samen met Hristo Stoichkov met zes goals topschutter van het toernooi. Hij scoorde dus slechts één ander doelpunt op het WK.

Een vijfklapper en verder weinig

Na dat WK speelde hij voor Valencia, Rangers, Istanbulspor, Cordoba en Pogon Szczecin. In zijn meest productieve seizoen maakte hij 11 doelpunten (en dat was in de Turkse Süper Lig).

El Hadji Diouf (Senegal) - Zuid-Korea-Japan 2002

Het WK van de Senegalezen was pure magie. De 21-jarige Diouf degradeerde zijn tegenstanders tot jongetjes en leidde Senegal naar een historische kwartfinale.

Hij wilde het voetbal een decennium lang domineren

Zijn goede WK leverde hem een transfer naar Liverpool op, maar bij de Reds leek hij wel een andere speler. Hij zou drie keer scoren in zijn drie seizoenen op Anfield. Het ging daarna niet veel beter bij Bolton, Sunderland, Blackburn, Rangers, Doncaster en Leeds.

Salvatore Schillaci (Italië) - Italië 1990

Toto Schillaci werd op het laatste moment toegevoegd aan de selectie van de Italiaanse bondscoach Azeglio Vicini. Hij werd topschutter van het toernooi met zes doelpunten in zeven wedstrijden en leidde Italië naar de derde plaats.

Van glorie naar Jubilo Itawa

De 'Salvatore della Patria' speelde nog negen wedstrijden voor de nationale ploeg. Daarin maakte hij slechts één doelpunt. Na het WK speelde hij voor Juventus en het Japanse Jubilo Iwata, na tussendoor een onopvallende passage bij Inter Milaan.

Just Fontaine (Frankrijk) - Zweden 1958

De Franse aanvaller is met 13 doelpunten recordhouder op een WK, een geweldig aantal dat niemand in meer dan 60 jaar heeft kunnen verbeteren.

Hij nam afscheid in zijn hoogdagen

Fontaine scoorde bij Stade de Reims gemiddeld bijna één doelpunt per wedstrijd, maar hij zou niet meer in actie komen op een WK. Hij stopte op 28-jarige leeftijd al met voetballen.

Saeed Al-Owairan (Saudi-Arabië) - Verenigde Staten 1994

Hij scoorde een van de gekste goals ooit op een WK, tegen België. Hij legde 70 meter af, liet de helft van zijn tegenstanders achter zich en maakte een doelpunt dat werd vergeleken met dat van Maradona tegen Engeland in Mexico 1986.

Eén doelpunt en dat was het

Zijn doelpunt was historisch, maar het was zijn enige op het toernooi. In zijn vaderland werd hij een held, maar het bleef bij dat ene hoogtepunt.

Meer voor jou