Onze selectie: de 25 beste wielrenners uit de geschiedenis

Van Fausto Coppi tot Eddy Merckx en Tadej Pogačar… De wielerwereld heeft enorme kampioenen gekend. Op basis van panache, trackrecord, persoonlijkheid en impact op hun sport, zijn hier volgens SUN de 25 beste wielrenners aller tijden.

Alle gegevens zijn afkomstig van de website worldcyclingstats.

Vanwege zijn teruggetrokken titels maakt Lance Armstrong geen deel uit van deze selectie.

Zonder hem zouden we deze lijst niet kunnen maken. Zeker, Raymond Poulidor won nooit de Tour de France (acht podiumplaatsen), maar hij veroverde wel de harten van alle wielerfans. Ongelukkig, maar o zo moedig. De Franse renner gaf nooit op. Hij werd in 1964 beloond met het winnen van zijn enige grote ronde, de Vuelta. Ook in Milaan-San Remo, de Waalse Pijl en op zeven etappes van de Tour de France hief 'Poupou' de armen op.

42 overwinningen in de Ronde van Italië, 12 in de Grande Boucle, drie in de Vuelta… Mario Cipollini is zonder twijfel een van de grootste sprinters uit de geschiedenis. De Italiaan, wereldkampioen in 2002, had een ongeëvenaarde kracht en was, als hij goed op gang kwam, niet te stoppen. Verder won hij drie keer Gent-Wevelgem en één keer Milaan – San Remo.

Weinig wielrenners hebben het publiek zo enthousiast gemaakt als Marco Pantani. De Italiaanse 'piraat' was een geweldige renner, in staat om op uitzonderlijke manieren uit te breken. Als winnaar van de Tour de France en de Giro in 1998 drukte hij zijn stempel op de wielergeschiedenis. Helaas is zijn record te mager om in de top 20 te staan.

Mark Cavendish, recordhouder voor de meeste overwinningen in de Tour de France met 35 zeges, heeft zich onderscheiden als de beste sprinter uit de geschiedenis. Een bonk energie, die ook in staat was om klassiekers te winnen, met als grootste successen Milaan-San Remo en een wereldkampioenschap!

Peter Sagan, drievoudig wereldkampioen en negenvoudig winnaar van het puntenklassement in de Tour (record), is nu al een wielerlegende, mede door zijn extravagante persoonlijkheid en uitzonderlijke talent.

Laurent Fignon, de laatste Franse winnaar van de Giro d’Italia (1989), wordt door iedereen gewaardeerd als een echte renner. Een krijger, die soms pech had (hij verloor de Tour in 1989 met slechts acht seconden), maar met een indrukwekkend palmares. Drie grote rondes, waaronder twee overwinningen in de Tour de France, en twee keer Milaan-San Remo. Een uitmuntende renner van hoge klasse.

Mocht je zo'n 100 jaar oud zijn, dan zou je deze namen best weleens kunnen kennen. In de jaren twintig was Costante Girardengo de beste hardloper ter wereld, beschouwd als de 'eerste Italiaanse campionissimo'. Hij won Milaan – San Remo zes keer, de Ronde van Lombardije drie keer en twee keer de Giro, met daarnaast nog dertig etappezeges.

Het leek alsof hij vloog. 'El Pistolero', Alberto Contador, is een van de weinige wielrenners die alle drie de grote rondes meer dan twee keer heeft gewonnen. Eind jaren 2000 was hij dan ook hét gezicht van de wielersport.

Tom Boonen, specialist in kasseienraces, is een van de grootste klassieke racers uit de geschiedenis. Zijn rivaliteit met Fabian Cancellara markeerde een hele generatie. Met vier overwinningen in Parijs-Roubaix, drie in de Ronde van Vlaanderen en een wereldkampioenstitel is hij een van de grootste Belgische kampioenen aller tijden.

Fabian Cancellara wordt beschouwd als de beste tijdritrijder aller tijden en was veel meer dan dat. De Zwitser, bijgenaamd "Spartacus", was vooral een uitstekende klassiekerrenner, met drie overwinningen in Parijs-Roubaix en de Ronde van Vlaanderen op zijn naam. Hij is tweevoudig Olympisch kampioen en viervoudig wereldkampioen in de individuele tijdrit. Cancellara domineerde bijna tien jaar lang.

338 overwinningen op de weg en 715 op de baan… als deze ranking niet alleen over de weg zou gaan, zou Rik van Steenbergen zeer hoog staan. De Belg, een uitstekende renner, domineerde de wereldkampioenschappen in de jaren vijftig met drie titels, een record dat hij deelt met Sagan, Freire, Binda en Merckx. Winnaar van Parijs-Roubaix, de Ronde van Vlaanderen en Milaan-San Remo. Daarnaast won hij ook 25 etappes in de grote rondes: een te weinig geroemde legende.

Met negen podiumplaatsen (record) in de Giro, waaronder drie overwinningen, is Felice Gimondi een van de beste Italiaanse renners uit de geschiedenis. De grote rivaal van Anquetil, won de drie grote rondes (de Tour de France in 1965, de Vuelta in 1968), maar schitterde vooral in eendaagse koersen, met een wereldkampioenschap en zes klassiekers op zijn naam.

Er zijn slechts drie renners die de vijf Monumenten hebben gewonnen (Milaan-San Remo, de Ronde van Vlaanderen, de Ronde van Lombardije, Luik-Bastenaken-Luik en Parijs-Roubaix), en Rik Van Looy maakt deel uit van dit selecte gezelschap. Roger De Vlaeminck, bijgenaamd 'Monsieur Paris-Roubaix', won vier keer de 'Hel van het Noorden' en zes keer de Tirreno-Adriatico. Hij was ook een van de grootste rivalen van Eddy Merckx.

Hoewel hij vier Tours de France, twee Giro’s en een Vuelta heeft gewonnen, staat Christopher Froome om een simpele reden niet in de top 10: hij heeft nooit geprobeerd een klassieker te winnen. De Brit is een uitstekende GT-racer, maar heeft, in tegenstelling tot alle volgende renners, nooit de ambitie gehad om eendaagse races te winnen.

Winnaar van alle Monumenten, van 37 GT-etappes en tweevoudig wereldkampioen… Rik Van Looy liet zijn tegenstanders slechts kruimels achter. Hij was niet zomaar een sprinter, hoewel zijn snelheid de basis was voor de meeste van zijn successen. Hij was ook een uitstekende baanloper.

Sprinter, vervolgens klassiekerjager en uiteindelijk winnaar van de Vuelta... Sean Kelly is een van de grootste renners van de jaren 80, met 11 klassiekers op zijn naam, vijf groene truien in de Tour en een verbluffend record van zeven opeenvolgende overwinningen in Parijs-Nice (van 1982 tot 1988). De Ier was buitengewoon, wat ook werd bevestigd door zijn verrassende overwinning in de Vuelta van 1988.

Drie Tours de France, vier verschillende Monumenten, een wereldkampioenschap… Louison Bobet heeft (bijna) alles gewonnen in zijn carrière. De Breton liet zijn sporen na met zijn moed, zijn ijzeren wil en zijn professionaliteit, geïnspireerd door zijn ‘mentor’ Fausto Coppi.

Miguel Indurain, de enige renner die de Tour de France vijf keer op rij heeft gewonnen, schreef geschiedenis door begin jaren negentig de concurrentie te verpletteren. Zijn prestaties eisten echter hun tol, waarschijnlijk ook omdat hij leed onder zware druk (1,88 m, 80 kg).

Als er één renner was die het interbellum domineerde, dan was het Alfredo Binda. Bijgenaamd 'De Mona Lisa' vanwege zijn elegante stijl en vasthoudendheid. De Italiaan liet zijn tegenstanders ver achter zich. Hij won vijf Giro's, drie wereldkampioenschappen, vier Rondes van Lombardije en twee keer Milaan-San Remo. In totaal hief hij 41 keer de armen tijdens de Ronde van Italië, waarvan acht keer achter elkaar in de editie van 1929… een record. Hij nam slechts één keer deel aan de Tour, maar gaf om persoonlijke redenen op.

Gino Bartali was niet alleen wielrenner, maar ook een fascinerende man. In tegenstelling tot het fascisme is 'Gino de Vrome' een symbool van het naoorlogse Italië. Met zijn fiets inspireerde hij een hele generatie en schreef hij een van de mooiste hoofdstukken in de wielergeschiedenis dankzij zijn rivaliteit met Fausto Coppi. Negen klassiekers, drie Giro, twee Tours de France… Gino Bartali is meer dan een kampioen, hij is een icoon.

Zoals u zich kunt voorstellen, is de zaak van Tadej Pogačar bijzonder. De Sloveen is pas 26 jaar oud, maar is nu al op weg om de grootste wielrenner aller tijden te worden. Geen enkele renner heeft sinds Eddy Merckx zo'n indruk weten te maken. Het is simpel: hij is zowel de beste grote ronderenner ter wereld als de beste in de klassiekers. Hij zou de eerste man kunnen worden die zes TDF's wint (hij heeft er al drie). Het enige dat nog ontbreekt, zijn de Vuelta, Parijs-Roubaix en Milaan-San Remo. Mocht hij slagen, dan zal hij werkelijk alles hebben gewonnen… alles.

Drie van de laatste vier namen op deze lijst delen één indrukwekkend feit: ze wonnen de Tour de France vijf keer. Jacques Anquetil was de eerste die dit voor elkaar kreeg in de jaren zestig. De Fransman, geroemd om zijn serieuze aanpak en ongeëvenaarde professionaliteit, won ook de Giro, de Vuelta, Luik-Bastenaken-Luik en vijf keer Parijs-Nice. Een uitzonderlijke kampioen en de eeuwige kwelgeest van Raymond Poulidor.

Voor velen is hij de ultieme wielrenner. De eerste die de sport echt professionaliseert, door het dieet en de levensstijl te perfectioneren om nog efficiënter te zijn. Fausto Coppi is de grootste Italiaanse kampioen en heeft dat bewezen door vijf Giro's, twee TDF's en vijf Rondes van Lombardije te winnen, waarvan vier op rij (een record dat sindsdien geëvenaard werd door Pogacar in 2024). Wereldkampioen, tien klassiekers op zijn naam, zeven GT’s… Coppi was een kampioen en zeker de wielrenner die zijn sport het meest revolutioneerde.

De grootste Franse wielrenner aller tijden staat op de tweede plaats: Bernard Hinault. Een geboren professional met een uitzonderlijke mentaliteit, die tussen 1978 en 1986 een onuitwisbare stempel op de wielersport drukte. De Breton excelleerde zowel in grote rondes als in klassiekers, met 10 overwinningen in grote rondes (waarvan vijf keer de Tour de France), negen klassiekeroverwinningen en een wereldkampioenschap. Wie doet het beter?

De "Kannibaal" is zonder twijfel de grootste wielrenner aller tijden. Eddy Merckx behaalde maar liefst 625 overwinningen in zijn carrière, waaronder 525 op de weg, 98 op de baan en twee in het veld. Hij is recordhouder met de meeste grote rondes (11) en klassiekeroverwinningen (27), waaronder zeven keer Milaan-San Remo. Als drievoudig wereldkampioen was hij van ongeëvenaard kaliber. Een fenomeen dat maar eens in een eeuw voorbij lijkt te komen. Toch lijkt er één renner te zijn die in zijn spoor kan blijven: Tadej Pogačar.

Volg ons op MSN om elke dag de beste artikelen te ontvangen