Marco Pantani, 'Il Pirata': 20 jaar sinds de Tour- en Girowinnaar overleed

Het is 25  jaar geleden sinds het magische jaar 1998, waarin 'Il Pirata' Marco Pantani hoge toppen scheerde in de wielersport. De Italiaan won toen zowel de Giro d'Italia als de Tour de France en schreef wielergeschiedenis.

Volg ons op MSN om elke dag de beste artikelen te ontvangen

Il Pirata overleed tragisch genoeg slechts een paar jaar na deze geweldige overwinningen, op 14 februari 2004. Om hem te herdenken, reizen we samen terug naar de glorieuze etappes die hem onsterfelijk maakten.

Pantani werd geboren in 1970 en was een van de favorieten voor de Giro van 1998, maar hij wist hij heel goed dat er ook heel wat andere renners hun zinnen gezet hadden op de eindzege in La Corsa Rosa.

We zullen Pantani altijd herinneren als een van de beste klimmers ooit vanwege zijn uitzonderlijke kwaliteiten bergop, die hij meer meermaals liet bewonderen in de Giro van 1998.

De beslissende etappe voor Il Pirata was de negentiende, waarin het peloton van Cavalese naar Plan di Montecampione fietste. Pantani sprong in het slot weg van zijn rivaal Pavel Tonkov, die zich uiteindelijk uitgeput gewonnen gaf.

In de laatste drie etappes van die Giro toonde Pantani zijn vastberadenheid en won hij zijn eerste en enige Ronde van Italië.

Toen Pantani op 4 juni 1998 de Giro naar zijn hand zette, was dat een hoogtepunt voor het Italiaanse wielrennen. De fans in de laars gingen uit de bol.

Maar winst in de Giro was niet de enige grote prestatie van dat jaar voor Il Pirata, die ook nog zou zegevieren in de Tour de France.

Ook in de Franse rittenkoers deed Pantani er alles aan om tijd te pakken op zijn rivalen, en dan vooral op de beklimmingen.

Pantani beleefde een moeilijke eerste week, maar gaf de koers in de tiende en elfde etappe een andere wending: de renner uit Emilia-Romagna eindigde als tweede en eerste.

Pantani greep de macht op 27 juli, in wat nog steeds wordt beschreven als een van de meest memorabele ritten in de geschiedenis van het moderne wielrennen. Il Pirata won de de etappe van Grenoble naar Les Deux Alpes, 189 kilometer klimmen in de kou en regen.

Pantani trok stevig door in die onvergetelijke etappe en won. Zijn rivaal Jan Ullrich kwam ruim negen minuten later aan en moest het geel afstaan aan de Italiaan.

Pantani zou de gele trui daarna niet meer uit handen geven. Il Pirata won de Tour van 1998, 33 jaar na de historische overwinning van zijn landgenoot Felice Gimondi (links op de foto).

Gimondi zelf herdacht Pantani na zijn dood met de volgende woorden: "Marco wakkerde de passie voor wielrennen aan en zette de harten van de mensen in vuur en vlam. Hij was een grote en kwetsbare kampioen, iemand zoals hij zal ik nooit meer zien", klonk het bij Eurosport.

Bijna twintig jaar na zijn dood wordt Marco Pantani nog steeds gezien als een van de grootste legendes van het Italiaanse en het internationale wielrennen. Tijdens zijn carrière - van zijn debuut als prof op 5 augustus 1992 bij de ploeg 'Carrera Tassoni' tot 2003 - boekte hij 46 overwinningen.

Zijn allereerste overwinning pakte hij in de Giro van 1994 in de etappe naar Merano. Het was zijn eerste succes op weg naar een steeds toenemende populariteit.

Het jaar daarop, tijdens de twee etappes naar Alpe d'Huez en Guzet-Neige in de Tour, werd de legende van Il Pirata geboren. In 1995 pakte hij ook brons op het WK in Duitama (Colombia).

Helaas dwong een ongeval met een auto in Milaan-Turijn Pantani datzelfde jaar tot een lange revalidatie, waardoor hij het hele seizoen 1996 moest missen.

In 1997 zat hij weer op de fiets, maar een nieuwe blessure stond voor de deur. In de Giro-etappe met start in Cava de' Tirreni op 25 mei kwam Pantani ten val en moest hij opgeven.

Pantani herstelde van zijn vreselijke blessures en zette in zowel de Giro als de Tour van 1998 buitengewone prestaties neer, zonder te weten dat alles het jaar daarop zou veranderen voor hem.

Na de Giro van 1999 te hebben gedomineerd werd Pantani slechts twee etappes voor het einde gediskwalificeerd. Het was 5 juni en terwijl de kampioen zich voorbereidde op de etappe van Madonna di Campiglio naar Aprica, raakte het resultaat van een dopingtest bekend: zijn hematocrietwaarden waren te hoog. Pantani werd 15 dagen geschorst, maar tot op de dag van vandaag geven deze waarden nog steeds stof tot discussie.

Die dopingtest was helaas het begin van de ondergang van de carrière van de wielerkampioen, die sinds die dag nooit meer de oude zou zijn. Hij reageerde bij Open Online op het incident: "Ik stond weer op, na zoveel tegenslagen, en ging weer fietsen. Deze keer heb ik echter een dieptepunt bereikt. Het zal heel moeilijk voor me worden om weer op te staan."

Na die episode keerde hij zich af van het wielrennen en zocht hij zijn toevlucht in het gebruik van illegale middelen. Pantani probeerde later nog terug te keren in het peloton, maar zonder de gewenste resultaten. Hij koos er daarom voor om in 2003 definitief met pensioen te gaan.

Op de avond van 14 februari 2004 werd het lichaam van Pantani na een overdosis levenloos aangetroffen in zijn huis in Rimini. Tot op heden is de precieze achtergrond van de gebeurtenissen nog onduidelijk, waaruit we zouden kunnen afleiden dat hij zichzelf van het leven heeft beroofd.

Hoewel Marco Pantani ons te vroeg heeft verlaten, zullen zijn prestaties op de fiets ons eeuwig bijblijven. Ze waren een bewijs van hoe een uitzonderlijke dosis opoffering en talent kunnen leiden tot grote dromen en een nalatenschap die zij die van hem hielden nooit zullen vergeten.