La Vuelta: 20 mannen die meest recentelijk de Ronde van Spanje gewonnen hebben

Op 26 augustus is het zover: de start van de Ronde van Spanje 2023. Het peloton trekt zich deze keer op gang in Barcelona met een ploegentijdrit. Daarna staan zware ritten op het programma op onder meer de Tourmalet en de beestachtige Angliru. Wie prijkt in het rood in Madrid?

In 2022 was die eer weggelegd voor Remco Evenepoel. De jonge renner van het toenmalige Quick Step-Alpha Vinyl nam voor de eerste keer deel aan de Vuelta, maar schoot meteen de hoofdprijs af. Met Enric Mas en Juan Ayuso kreeg hij twee Spanjaarden naast zich op het podium.

Evenepoel doorbrak daarmee de hegemonie van Primoz Roglic. De Sloveen had de drie edities daarvoor op zijn naam geschreven. Daarmee is hij nog één eindzege verwijderd van het record van Roberto Heras, die de Vuelta vier keer won.

Voor de Vuelta-triomf van Simon Yates moeten we al terug naar 2018. De Brit stelde de eindzege toen veilig in de bergen en hield in het klassement Enric Mas en Miguel Ángel López af. Tot op vandaag zijn enige overwinning in een grote ronde.

De naam van Chris Froome mocht natuurlijk niet ontbreken op de erelijst van de Vuelta. De Brit stak de rittenkoers twee keer op zak: in 2017 en 2011. Met ook nog vier eindzeges in de Tour en één in de Giro behoort Froome zonder twijfel tot de grootste ronderenners aller tijden.

Colombia boven in 2016. Nairo Quintana − toen nog bij Movistar Team − deed zijn thuisland uit de bol gaan met zijn triomf op Spaanse bodem. Hij zou dat jaar de tiende etappe winnen, met aankomst aan de prachtige Lagos de Covadonga. Er zijn slechtere plaatsen om een grote ronde naar je hand te zetten ...

In 2015 was de Italiaan Fabio Aru de sterkste. De leiderstrui veranderde dat jaar verschillende keren van schouders. Aru sloeg zijn grote slag in rit 20 en heroverde het rood op de Nederlander Tom Dumoulin. De laatste etappe, naar Madrid, was daarna slechts een formaliteit.

Alberto Contador is een naam als een klok in het Spaanse wielrennen. 'El Pistolero' was maar liefst drie keer de beste in de Vuelta. Hij won in 2014, 2012 en 2008. Daarmee staat hij op gelijke hoogte van Primoz Roglic en Tony Rominger.

In 2013 zagen we Amerikaan Chris Horner de Ronde van Spanje naar zijn hand zetten. Hij was toen maar liefst 41 jaar en 327 dagen oud. Een record. In 2019 zou hij zijn fiets na een loopbaan van maar liefst 23 jaar aan de haak hangen. Respect.

Vincenzo Nibali behoort tot het selecte groepje renners die de drie grote rondes wist te winnen in zijn carrière. De Italiaan toonde zich in 2010 de beste in de Vuelta, nadat hij in rit 17 het geel overnam van Joaquim Rodríguez. Hij zou daarna nog twee keer de Giro en één keer de Tour winnen.

Een andere legende van het Spaanse wielrennen. 'El Bala' ('De Kogel') was een alleskunner, die ook in de klassiekers zijn stempel gedrukt heeft. In 2009 zette hij Spanje op zijn kop door in de rode trui Madrid binnen te fietsen. Valverde hing zijn fiets niet zo lang geleden aan de wilgen en was in totaal goed voor 12 ritzeges in de Vuelta.

De Nederlandse formatie Rabobank zette de Vuelta in 2007 naar haar hand met de Rus Denis Mensjov. Hij pakte dat jaar ook de bergtrui. Later zou Mensjov ook nog de Giro winnen. In de Tour kwam hij niet verder dan een tweede plaats.

Van een Rus gaan we naar een Kazach. Aleksandr Vinokoerov stond bekend als een keiharde renner, maar raakte ook in opspraak voor dopinggebruik. Dat hield weerhield hem er niet van om de Ronde van Spanje in 2006 te winnen. Vinokoerov pakte ook onder andere Luik-Bastenaken-Luik (2x) en een olympische gouden medaille.

De recordhouder wat het aantal eindzeges betreft in de Ronde van Spanje. Heras was de beste in 2000, 2003, 2004 en 2005. Die laatste eindzege hing aan een zijde draadje door een positieve dopingplas, maar hij mocht ze uiteindelijk toch houden.

2002 was het jaar van Aitor González Jiménez, die zegevierde in het shirt van Kelme-Costa Blanca. Hij deed dat door het rood pas op de laatste dag te veroveren. De ex-renner kwam na zijn carrière verschillende keren negatief in het nieuws, onder meer door een vermeende diefstal in Alicante.

De Vuelta van 2001 was een prooi voor Ángel Casero. Opnieuw viel de beslissing op de laatste dag. Casero reed in de slottijdrit zijn landgenoot Óscar Sevilla uit het rood.  Het zou bij die ene Vuelta-triomf blijven.

De naam van Jan Ullrich doet bij iedereen nog wel een stevig belletje rinkelen. De Duitser was eind jaren 90-begin jaren 2000 een van de beste ronderenners ter wereld. Dat vertaalde zich in Vueltawinst in 1999 en Tourwinst in 1997.

Een jaar eerder schreef Abraham Olano zijn naam bij in de Spaanse geschiedenisboeken. De Bask werd gezien als een groot talent en misschien de volgende Miguel Indurain. Die verwachtingen kon Olano niet inlossen, maar hij won wel maar mooi de Vuelta van 1998. Hij werd ook wereldkampioen op de weg in 1995 en in het tijdrijden in 1998.

De jaren 90 werden voor een groot deel gedomineerd door Zwitsers. Zo sloeg Alex Zülle een dubbelslag in 1996 en 1997. Het zouden de enige grote rondes zijn die de ex-renner uit het kanton Sankt-Gallen zou winnen.

Frankrijk aan het feest in 1995. Laurent Jalabert was de eerste Fransman in elf jaar die de Vuelta kon winnen. 'JaJa' deed ook de Spanjaarden vieren, want hij kwam toen uit voor het Spaanse ONCE. Jalabert was in totaal goed voor 18 ritoverwinningen in de Ronde van Spanje.

Misschien wel de beste Zwitserse wielrenner ooit, ondanks het feit dat hij een Deense moeder had. Tony Rominger fietste een indrukwekkend palmares bijeen, met onder meer drie opeenvolgende eindzeges in de Vuelta (1992, 1993 en 1994). Hij won daarnaast ook nog de Giro en werd tweede in de Tour.