Olympische held Ivo Van Damme: zijn carrière en hartverscheurende dood

België heeft in zijn geschiedenis een aantal topatleten voortgebracht en Ivo Van Damme is daar zeker één van. De middenafstandloper steeg naar de top van zijn sport, maar overleed in de bloei van zijn carrière op tragische wijze, slechts enkele maanden nadat hij uitblonk op de Olympische Spelen van Montreal in 1976. Dit is het verhaal van Ivo Van Damme, een man die een onuitwisbare stempel heeft gedrukt op de wereldatletiek.

Van Damme werd in 1954 geboren in Dendermonde, vertelt het Belgische Bruzz.

Zijn sportieve carrière begon hij als voetballer, waarna hij begon met atletiek en meer specifiek met hardlopen. Hij experimenteerde met verschillende afstanden, maar vond op zijn 17e zijn roeping in de 800 meter, volgens de officiële website van de Diamond League.

In 1973 liet Van Damme zijn eerste tekenen van zijn enorme potentieel zien door vierde te worden op de Europese Kampioenschappen voor junioren, waarmee hij een nieuw Belgisch juniorenrecord vestigde van 1:48,16.

Het jaar daarop werd zijn vooruitgang een beetje gestopt toen hij de ziekte van Pfeiffer opliep en tijdelijk moest stoppen met rennen. Maar Van Damme zou sterker terugkomen.

Van Damme hervond zijn vorm in 1975 en blonk uit op de Europese Indoorkampioenschappen in Katowice, waar hij volgens de officiële website van de Diamond League de zilveren medaille won op de 800 meter. Datzelfde jaar verbeterde hij het nationale record op de 800 meter van de Belgische legende Roger Moens tot 1:45.31.

In 1976 verbeterde Van Damme zijn resultaat van het jaar daarvoor en werd in München gekroond tot Europees indoorkampioen. Het was de perfecte aanloop naar de Olympische Spelen van 1976, die in Montreal zouden worden gehouden.

De website van de Diamond League beschrijft dat Van Damme "een enorm vertrouwen in zichzelf en zijn fysieke capaciteiten had, wat soms voor arrogantie kon doorgaan. In wedstrijden was Ivo zakelijk en gaf hij geen cadeaus weg. Hoewel hij een echte sporter was, stond hij buiten de atletiekarena bekend als gezellig, vriendelijk en nooit verlegen om een grap of twee". Het Belgische mediakanaal Knack noemde Van Damme ooit 'de James Dean op spikes'.

Van Damme nam dat vertrouwen mee naar Montreal, waar hij voor het oog van de wereld op zijn best presteerde. Op de 800 meter sprintte hij naar de Olympische zilveren medaille, waarmee hij tweede werd na Cuba's Alberto Juantorena, zoals vermeld door World Athletics. Van Damme vestigde een nieuw Belgisch record, terwijl Juantorena het wereldrecord verbrak.

Een paar dagen later pakte Van Damme nog een zilveren medaille op de 1500 meter, waar hij werd verslagen door John Walker uit Nieuw-Zeeland.

Volgens The Guardian was Van Damme een nationale held in België na zijn twee Olympische zilveren medailles. De sporter zelf bleef niettemin ambitieus en had zijn zinnen al gezet op twee gouden medailles in Moskou, waar de Olympische Spelen van 1980 zouden worden gehouden.

Van Damme zou die Olympische Spelen echter niet meemaken. Eind december 1976 raakte hij betrokken bij een auto-ongeluk in Zuid-Frankrijk, waar hij op trainingskamp was, schrijft de website van de Diamond League. Hij overleed op 22-jarige leeftijd.

België rouwde om zijn topsporter en eerde hem door Van Damme uit te roepen tot 'Belgische sportman van het jaar 1976'. Maar het grootste eerbetoon moest nog komen.

In 1977 werd door een groep journalisten de eerste Memorial Van Damme opgezet, een atletiekevenement in Brussel ter nagedachtenis aan de ster.

Sindsdien is de Memorial Van Damme uitgegroeid tot een van de grootste sportevenementen in België en wordt het internationaal erkend als een van de belangrijkste atletiekevenementen ter wereld, waar enkele van de grootste sterren aan meedoen en veel wereldrecords zijn gebroken.

Grote sterren als Usain Bolt hebben in het verleden aan het evenement deelgenomen, waarmee duidelijk is dat de nalatenschap nog steeds voortleeft, evenals de legende van Van Damme.