Deze bizarre dieren leven in Australië

Australië heeft een fantastisch grote biodiversiteit en er wonen ontzettend veel ongewone dieren. Ga met ons mee en neem een kijkje naar de meest vreemde wezens waar je misschien ooit hebt gehoord!

Volg ons op MSN om elke dag de beste artikelen te ontvangen

Deze hagedis dankt zijn naam aan het feit dat hij bedekt is met kleine hoorntjes. Bergduivels leven in de droge en zanderige woestijnen van Australië.

Foto: Bäras, Cambridge Universiteit

Zijn dieet bestaat voornamelijk uit mieren die hij met zijn tong vangt. Als de bergduivel te heet wordt, steekt hij zijn kop in het zand om af te koelen.

De Yoda-vleermuis of Nyctimene kreeg zijn naam dankzij de gelijkenis met het 'Star Wars'-personage. Deze vleermuis woont in Papa Nieuw-Guinea en de noordoostkust van Australië en werd pas onlangs ontdekt in 1999.

Foto: Mnolf / Wikimedia

Deze interessant uitziende vleermuizen, met hun buisvormige neuzen, leven voornamelijk van fruit. Ze zien er ook uit alsof ze glimlachen vanwege hun kenmerkende ronde mond.

Foto: Reiner / Wikimedia

De Tiger Quoll of Spotted Quoll is een buideldier dat vlees eet en leeft op het vasteland van Australië. Ze worden echter met uitsterven bedreigd.

Foto: Arnd Bergmann / Wikimedia

Ze hebben krachtige kaken en de Tasmanian Devil is het enige zoogdier ter wereld wiens kaak sterker is. Interessant is dat wanneer ze paren, dit wel 24 uur kan duren! En als hun baby's worden geboren, zijn ze zo klein als een rijstkorrel.

Dit zijn niet de typische kangoeroes die we meestal in Australië zien. Boomkangoeroes klimmen liever dan dat ze springen, maar ze kunnen wel van boom naar boom springen. Deze herbivoren die in regenwouden leven, worden door ontbossing met uitsterven bedreigd.

De staart van de boomkangoeroe is langer dan de gecombineerde lengte van zijn kop en lichaam bij elkaar. De staart helpt het dier met zijn evenwicht tijdens het klimmen in bomen.

Foto: Joanna Huang / Unsplash

De baby's van boomkangoeroes hebben een van de langere rijpingsperioden en brengen tussen de 246 en 275 dagen door in de buidel van hun moeder. Ze zullen tot 240 dagen na het verlaten van de buidel niet meer bij hun moeder drinken.

De Tasmaanse duivel dankt zijn naam aan zijn angstaanjagende jachtkreet en imposante kaak. Ze zijn het grootste vleesetende buideldier van de wereld, maar ze worden nu met uitsterven bedreigd.

Volg ons op MSN om elke dag de beste artikelen te ontvangen

Tasmaanse Duivels zijn sinds 1941 een beschermde soort. De huidige bedreiging voor de soort is een ongeneeslijke kankergezwel. Deze kankersoort verspreid zich onder dieren via beten. De populatie is met 70% gedaald sinds de jaren negentig.

Deze gek uitziende vogel lijkt bijna prehistorisch! De kasuaris leeft in regenwouden in het noordoosten van Australië.

Foto: Dezidor / Wikimedia

Het is een enorme vogel die je niet moet pesten. Ze verwonden namelijk wel eens mensen. De kasuaris is 1,70 meter lang en weegt ongeveer 70 kg. Hij heeft grote klauwen en krachtige poten om zichzelf te verdedigen.

Als je de mierenegel voor het eerst ziet, zou je kunnen denken dat een miereneter en een egel samen een baby hebben gekregen. Echidna's en vogelbekdieren zijn de enige bekende zoogdieren die eieren leggen.

Foto: Meg Jerrard / Unsplash

De mierenegel heeft een lange gevoelige snuit die hij gebruikt om voedsel te vinden, voornamelijk mieren en termieten.

Deze hagedis ziet eruit alsof hij rechtstreeks uit de film 'Jurassic Park' komt, maar nee, hij komt echt voor in Noord-Australië.

Foto: Matt, Melbourne / Wikimedia

De kraag om zijn nek blijft meestal plat, maar ontvouwt zich om roofdieren te intimideren als hij zich bedreigd voelt. Deze hagedissen hangen graag in bomen en eten voornamelijk insecten en kleine gewervelde dieren.

Het vogelbekdier is een vreemd maar schattig wezen. Het vogelbekdier heeft een eendensnavel en een beverstaart en leeft langs de oostkust van Australië en Tasmanië.

Foto: Meg Jerrard / Unsplash

Behalve dat dit beest een van de weinige zoogdieren is die eieren leggen, behoort het vogelbekdier ook tot een zeer selecte groep van giftige zoogdieren. Mannetjes hebben een uitloper op hun achterste voet die gif kan toedienen. Voor mensen is dit gif erg pijnlijk.

Volg ons op MSN om elke dag de beste artikelen te ontvangen

'Macrotis', ook wel langoorbuideldassen genoemd, zijn buideldieren die in de woestijn leven. Vroeger waren er twee soorten, de grote langoorbuideldas en de kleine langoorbuideldas. De kleine langoorbuideldas stierf echter uit in de jaren vijftig.

Foto: Stephentrepreneur / Wikimedia

De grotere langoorbuideldas wordt momenteel bedreigd. Vreemd genoeg hoeven ze geen water te drinken en halen ze al het water dat ze nodig hebben uit hun voedsel, dat voornamelijk bestaat uit insecten, zaden, fruit en kleine dieren. Hoewel de langoorbuideldas er klein uitziet, is zijn gemiddelde lengte 55 cm, de staart niet meegerekend.

Deze schattige buideldieren zijn kleine nachtdieren en glijden, zoals een vliegende eekhoorn, van boom tot boom. Ze worden suikereekhoorns genoemd omdat deze kleine schatjes dol zijn op zoetigheid zoals sap en nectar.

De grote ogen van de suikereekhoorn zijn aangepast voor nachtzicht en hun oren kunnen draaien. De mannetjes hebben een geurklier op een kale plek op hun voorhoofd.

Op het eerste gezicht is er misschien niets geks aan deze schildpad, maar het is een vreemd wezen! De Fitzroy-rivierschildpad staat erom bekend door zijn kont te ademen!

Foto: CraigL / Wikimedia

De juiste naam is cloacale ademhaling, en door dit te doen kan de schildpad tot 70% van zijn zuurstof uit het water halen. Door op deze manier te ademen kan de schildpad wel drie weken onder water blijven zonder één keer boven water te hoeven komen.

Foto: Bernard Dupont / Wikimedia

Deze prachtige vogel knabbelt graag aan de bessen van een maretak. Wat maakt deze vogel zo bijzonder? Vanwege zijn zeer unieke sluitspier die dicht gaat om te voorkomen dat de zaden worden verteerd.

Foto: JJ Harrison / Wikimedia

Door dit te doen, zijn de zaden nog steeds intact wanneer ze worden uitgescheiden. De vogel staat erom bekend dat hij altijd op verschillende plekken bezig is. De zaden worden op deze manier heel goed verspreid. Hierdoor wordt er een eindeloze voorraad bessen voor de vogels gegarandeerd.

De Kookaburra is de grootste vogel in de Kingfisher-familie. Deze vogels zijn inheems in Oost-Australië en de vogels zijn monogaam; ze houden altijd dezelfde partner voor het leven.

Foto: Ron Korrel / Wikimedia

Ze staan bekend om hun spottende lach en ongewone kreten, vandaar hun naam. Het zijn geen kieskeurige eters. Ze eten bijna alles, inclusief slangen en andere vogels.

De Thylacine of de Tasmaanse tijger is helaas uitgestorven. Het laatste dier in zijn soort stierf meer dan 80 jaar geleden in de dierentuin van Hobart. Ook al noemt met het een tijger, dit dier was in feite een buideldier. In tegenstelling tot andere buideldieren hadden zowel de mannetjes als de vrouwtjes buidels.

Foto: Baker; EJ Keller. 1904, archief Smithsonian Institution

Het doel van de buidel bij mannetjes was om te dienen als een beschermend omhulsel voor de uitwendige voortplantingsorganen. Dit zodat ze niet gewond zouden raken wanneer ze door de struiken renden. Hij had ook een sterke staart, net als een kangoeroe, die hij als statief kon gebruiken om rechtop op zijn achterpoten te staan.

De kortstaartige struikwallaby, of zoals algemeen bekend, de quokka, is een kleine macropode (dezelfde familie als kangoeroes en wallaby's) die ongeveer even groot is als een huiskat. Gevonden op eilanden voor de westkust van Australië, deze schatjes zijn nachtdieren en voeden zich met planten.

Foto: Natalie Su / Unsplash

Interessant is dat de draagtijd van baby-quokka's slechts één maand is; de baby blijft echter ongeveer zes maanden veilig in de buidel van de moeder. Quokka's zijn niet de dapperste moeders: wanneer ze worden achtervolgd door een roofdier, kunnen ze hun baby's uit hun buidel laten vallen. De baby-quokka maakt een geluid dat het roofdier aantrekt en de moeder-quokka kan laten ontsnappen.

De Bush Stone-Curlew wordt zo genoemd vanwege zijn kleur, die hem helpt zichzelf te camoufleren in het Australische bushland. Deze vogel is uniek qua uiterlijk en er is geen andere vogel in Australië die er op lijkt.

Foto: door JJ Harrison / Wikimedia

Het zijn nachtvogels en ze zijn 's avonds het meest actief. Deze op de grond levende vogels bevriezen wanneer ze zich bedreigd voelen. Beide ouders helpen actief om voor eieren en nakomelingen te zorgen. Het meest onderscheidende kenmerk van de vogel is zijn jammerende roep die sommigen omschrijven als griezelig en beangstigend.

Doejongs of de Indische zeekoe zijn aanzienlijk aanwezig in de Australische wateren, met ongeveer 80.000 tot 85.000. De doejong is een van de vier soorten van de Sirenia-orde, en deze groep zeezoogdieren zijn strikte herbivoren; hun dieet bestaat uitsluitend uit zeegras.

Foto: Maegan Luckiesh / Unsplash

De meest nabije landverwant van de doejong is, verrassend genoeg, de olifant. Mannelijke doejongs krijgen slagtanden en je kunt hun leeftijd bepalen door de ringen op hun slagtanden te tellen, net zoals je de ringen van een boomstam zou doen. Doejongs ademen lucht van het oppervlak in via hun neusgaten en kunnen hun adem tot wel 11 minuten per keer inhouden!

Volg ons op MSN om elke dag de beste artikelen te ontvangen