Het horrorverhaal van Josef Fritzl, het 'Monster van Amstetten'

Toen de misdaden van Josef Fritzl in 2008 bekend werden, was de wereld stomverbaasd en geschokt - niemand had ooit kunnen vermoeden dat deze ogenschijnlijk vriendelijke man in staat zou zijn tot zulke afschuwelijke daden.

Tot dan toe werd hij beschouwd als een verantwoordelijke huisvader, die een rustig leven leidde met zijn vrouw en kinderen in Amstetten, Neder-Oostenrijk, en liefdevol zorgde voor de kinderen van zijn vermiste dochter.

Op 28 augustus 1984 lokte Fritzl zijn toen 18-jarige dochter Elisabeth naar de kelder van het huis, drogeerde haar, bond haar vast en sloot haar op in een kamer die speciaal was ingericht als cel - zonder daglicht.

Een dag later werd ze als vermist opgegeven. Na een paar weken verscheen er een brief waarin de dochter haar familie vertelde dat ze niet wilde dat ze haar zouden vinden. Al die tijd werd ze tegen haar wil vastgehouden in een gevangenis die door haar eigen vader was gemaakt.

In de jaren die volgden, mishandelde en misbruikte Fritzl zijn dochter in de kelder die ze niet mocht verlaten en die haar vader geluiddicht had gemaak.

Elisabeth kreeg zeven kinderen, van wie er één kort na de geboorte overleed. Fritzl vertelde zijn vrouw Rosemarie, die niets wist van de verblijfplaats van haar dochter, dat Elisabeth zich bij een sekte had aangesloten.

Fritzl vertelde zijn vrouw dat drie van de vermeende kleinkinderen samen met een brief van hun moeder op de stoep waren achtergelaten. Vervolgens werden ze door Fritzl en zijn vrouw opgevoed.

In april 2008 kwam er eindelijk een einde aan deze 24 jaar lange beproeving. Kerstin, het oudste kind dat in de kelder woonde, werd ernstig ziek, dus Elizabeth vroeg haar vader om Kersten naar het staatsziekenhuis Mostviertel Amstetten te brengen.

De doktoren kregen argwaan omdat de bijgevoegde brief van de inmiddels 42-jarige Elisabeth zeer vage informatie bevatte over het verloop van de ziekte. Daarom informeerden ze de autoriteiten.

Onder druk bracht Fritzl uiteindelijk ook zijn dochter naar het ziekenhuis, waar kort daarna de volledige omvang van de misdaad aan het licht kwam. Op de foto: het ziekenhuis waar Elizabeth en haar kinderen werden verzorgd.

De Oostenrijker stond in maart 2009 terecht voor moord door nalatigheid, het seksueel misbruiken van zijn dochter, opsluiting, dwang en i n c e st.

Fritzl werd veroordeeld tot levenslang achter de tralies. Josef zit zijn tijd uit in een gevangenis voor geesteszieke delinquenten.

De 88-jarige schreef onlangs samen met zijn advocaat Astrid Wagner zijn biografie, die nu ook in het Engels is vertaald. Het boek getiteld 'The Abysses of Josef F.' zorgde voor een ander schandaal.

Klik verder voor een schokkende preview van enkele van de meest ongelooflijke uitspraken uit zijn boek, zijn interview met de 'Sun' en zijn slachtoffers.

Volgens 'Bild' zou het boek een waarschuwing moeten zijn voor iedereen. Het gaat over wat er kan gebeuren als je je problemen niet aanpakt en "hoe snel er echt slechte dingen kunnen gebeuren". Niettemin wil Fritzl dat mensen zijn biografie lezen "zonder vooroordeel tegen mij".

In het boek beschrijft de Oostenrijker voor het eerst zijn leven gedurende deze 24 jaar en zijn dilemma: "Er was niemand die ik in vertrouwen kon nemen. Ik moest doorgaan op de ingeslagen weg." Zelfs toen hij in 2008 werd gearresteerd, voelde hij zich "alleen gelaten".

Volgens de Duitse krant de 'Kronen Zeitung' schrijft Fritzl over het misbruiken van zijn eigen dochter in het boek: "Niet alles is gebeurd zoals het in de media werd voorgesteld."

Fritzl vervolgt dat hij geen monster is, zoals de media hem omschrijven, omdat hij na zijn arrestatie veel brieven kreeg van mensen die hem aanmoedigden. Hij beweert ook liefdesbrieven van vrouwen te hebben ontvangen.

Josef, geboren in 1935, heeft grootse plannen voor zijn toekomst en zegt tegen The Sun dat hij wil leven tot hij 130 jaar oud is.

In het interview met The Sun vertelde hij over zijn dagelijkse fitnessroutine om goed voorbereid te zijn op zijn vrijlating. Fritzl vertelde de krant dat hij op zijn dieet let, veel water drinkt en ervan overtuigd is dat hij op een dag zijn familie terug zal zien.

Volgens het Duitse mediakanaal 'Blick' zegt Fritzl in zijn boek dat hij de rest van zijn leven in vrijheid wil doorbrengen. Als hij vrijkomt, zou hij graag terug willen verhuizen naar zijn geboorteplaats en "misschien een klein bedrijfje beginnen" en "een comfortabel appartement huren".

De gevangenisrechtbank die verantwoordelijk is voor de zaak van Josef Fritzl, wilde hem in april 2022 uit de veiligste psychiatrische gevangenis van Oostenrijk overplaatsen. Dit zou zelfs vervroegde vrijlating mogelijk hebben gemaakt.

Maar de regionale rechtbank van Krems was het uiteindelijk eens met de hogere regionale rechtbank: "De hogere regionale rechtbank van Wenen erkende de noodzaak van verdere huisvesting in een instelling voor geestelijk abnormale wetsovertreders", aldus een persbericht.

In 'The Abysses of Josef F' zegt de gevangene dat hij naast de 7 kinderen die hij heeft met zijn dochter, nog andere buitenechtelijke kinderen heeft waarvan lange tijd niemand wist.

Deze kinderen zijn ontstaan uit affaires tijdens zijn zakenreizen over de hele wereld. Fritzl zegt bijzonder trots te zijn op een zoon die hij zou hebben met een vrouw uit Ghana, "omdat hij nu een gerespecteerd advocaat is."

(Afbeelding: demonstranten protesteren voor het gerechtsgebouw in Sankt Pölten op 16 maart 2009)

In het interview met The Sun, dat in de gevangenis werd gehouden, zei Fritzl dat hij de kroning van koning Charles had gezien en een grote fan en monarchist is.

De crimineel, die nu aan dementie lijdt, praat ook over zijn vrouw in het boek en probeert zichzelf te rechtvaardigen: "Ik kon altijd goed met haar opschieten, maar we hadden heel verschillende levensgebieden... Ik was op de een of andere manier altijd op zoek naar avontuur. "

Josef schrijft verder dat hij, omdat hij eigenlijk een goed mens is, gewoon niet kan begrijpen waarom zijn vrouw Rosemarie geen contact meer met hem wil.

Josef praat ook over zijn scheiding in zijn boek: "Ik denk dat het tijd is om te praten over wat er is gebeurd. Om schoon schip te maken, om zo te zeggen. We zijn nu 69 jaar getrouwd, dat kun je niet zomaar uitwissen! "

De woorden van Fritzl komen echter niet overeen met zijn daden, vooral omdat hij degene was die in 2012 van zijn vrouw scheidde, waardoor zij haar recht op zijn pensioen verloor en sindsdien afhankelijk is van Oostenrijkse noodhulp.

Volgens de Oostenrijkse krant 'Heute.at' omschrijft forensisch arts Heidi Kastner Fritzl als een "meester in onderdrukking en manipulatie". Zijn vrouw was ook "een slachtoffer van zijn slechte behoeften" en nam afstand van hem toen zijn misdaden aan het licht kwamen.

Ook al wekt het boek volgens berichten in de media niet de algemene indruk dat hij spijt heeft van zijn daden, toch zegt een passage: "Ik heb spijt van mijn misdaden en de pijn die ik heb veroorzaakt. Het spijt me buitengewoon. Ik zou zoiets nooit meer doen." Doen."

Josef zegt ook dat hij zijn familie en kleinkinderen mist, maar er vast van overtuigd is dat hij ze weer zal zien en dat ze hem zullen vergeven.

Maar wat is de houding van Astrid Wagner, zijn advocaat en co-auteur van het boek? Had hij het recht om zoiets te publiceren? In het voorwoord schaart ze zich achter hem: "Iedereen heeft het recht om gehoord te worden. Iedereen die op zoek is naar de oorzaken van criminaliteit en een open, onderzoekende geest heeft, zit bij ons goed met dit boek."

Sinds enkele jaren heeft Wagner herhaaldelijk verklaard dat Fritzl geen bedreiging meer zou vormen. In april beschreef ze hem aan de krant 'Niederösterreichische Nachrichten' als "niet langer gevaarlijk".

Wagner gaf dit interview een paar weken nadat haar aanvraag voor Fritzl's vrijlating uit de gevangenis opnieuw was afgewezen. Twee jaar eerder had de neuroloog Wolfgang Soukop Josef Fritzl in een rapport een narcistische persoonlijkheid toegeschreven.

Volgens de Kronenzeitung heeft de gevangene in de Stein-gevangenis (Krems an der Donau) in 2017 een wijziging van zijn achternaam aangevraagd. Dit werd goedgekeurd door de burgerlijke stand in Krems. Sindsdien mag hij zich tegen een vergoeding van 545 euro Mayrhoff noemen.

De gedetineerde heeft geen commentaar gegeven op de redenen, maar de media speculeren dat hij graag anoniem wil blijven voor nieuwe medegevangenen en de jongere generatie. Volgens The Sun vermijdt hij het binnengaan van de gevangenistuin uit angst om in elkaar geslagen te worden.

Volgens 'Kurier' is het horrorhuis in Amstetten na een lange periode van leegstand en een executie weer normaal geworden. Het werd omgebouwd tot een appartementencomplex.

(Afbeelding: Het huis in 2008)

Het souterrain is in 2014 gevuld met beton. Alle negen appartementen zijn nu verhuurd en veel bewoners weten eigenlijk niets over geschiedenis van het pand.

De identiteit van Elisabeth en haar kinderen is grotendeels geheim gehouden. Na hun bevrijding kregen ze een jaar lang uitgebreide psychologische zorg en werden ze ondersteund door het slachtofferbeschermingsfonds. Volgens '20 Minuten' wonen ze sinds december 2008 op een onbekend adres in Oostenrijk.

Echter, zoals het dagblad 'Österreich' in 2009 meldde, publiceerde de 'Sun' foto's van Elisabeth en een van haar dochters. De advocaten van de slachtoffers schreven vervolgens een verklaring: "De getroffenen ervaren dit als een onredelijke aantasting van hun leven in vrijheid."

Daarnaast wil de familie geen contact met de pers en geen interviews geven. De foto's zijn om juridische redenen niet gepubliceerd in Duitstalige landen.

Volgens een artikel in 'Bild' uit 2008 maken Elisabeth en haar kinderen het naar omstandigheden goed. Fritzls schoonzus Christine R. zei over de gezondheidstoestand van het gezin: "De kinderen maken het goed, er zijn geen grote verwondingen."

Elisabeth is zelf weer verliefd geworden en twee van haar kinderen gaan naar de universiteit. Helaas moest één van haar zoons na de gevangenis leren om rechtop lopen omdat hij veel te lang was voor de 1,74 meter hoge kelder. Op de een of andere manier probeert het gezin verder te gaan en een zo normaal mogelijk leven te leiden.