Westerse wapens die Oekraïne heel erg geholpen hebben

Toen Vladimir Poetin het Russische leger opdracht gaf Oekraïne binnen te vallen, dacht hij dat ze Kyiv binnen drie dagen zouden kunnen veroveren. Een jaar later is Rusland niet dichter bij de overwinning dan toen ze binnenvielen. Westerse wapens hebben veel te maken gehad met het tegenhouden ervan.

Vanaf het begin van de oorlog was het duidelijk dat schoudervuurwapens tegen tanks en luchtdoelen zoals de Amerikaanse FGM-148 Javelin en de FIM-192 Stinger cruciaal zouden zijn om de vroege opmars van Rusland in Oekraïne een halt toe te roepen.

Volgens de New York Times stuurden de Verenigde Staten en hun bondgenoten minder dan een week na het begin van de oorlog meer dan 17.000 antitankwapens naar het land om de soldaten van Oekraïne te bewapenen tegen de aanval met pantservoertuigen die de grens overstaken.

De westerse antitankwapens werden met groot effect ingezet aan het begin van de oorlog, toen Oekraïne was aangewezen op een kleine professionele groep soldaten die met hun territoriale verdedigingstroepen een beter uitgeruste vijand met meer ervaring moesten terugdringen.

"Vooral de Javelin, met zijn geavanceerde mogelijkheden, is van vitaal belang geweest voor de Oekraïense militaire overleving en het vermogen om stand te houden," vertelde John Spencer, de voorzitter van Urban War Studies bij Madison Policy Forum aan NBC News enkele weken na aanvang van de oorlog.

Volgens Financial Times werden Javelins in de vroege oorlog gebruikt als onderdeel van de hit-and-runtactieken van de Oekraïense strijdkrachten, die de sleutelrol speelden bij het voorkomen dat Russische troepen Kyiv veroverden, waardoor de Oekraïners een gevechtskans kregen.

Draagbare luchtverdedigingssystemen, vaak aangeduid als manpads, speelden ook een cruciale rol in de beginfase van de oorlog. Hierbij werd onder meer een Russisch vliegtuig neergehaald dat een Oekraïens luchtverdedigingsnetwerk omzeilde dat was lamgelegd door de eerste raketbeschietingen vanuit Moskou.

"Deze schouderraketten, getypeerd door de Amerikaanse Stinger, zijn alleen effectief tegen laagvliegende vliegtuigen en op een bereik van enkele kilometers," schreef The Economist, "maar ze hebben enkele dodelijke slachtoffers gemaakt en belemmeren de Russische luchtoperaties aanzienlijk."

Op de dag dat het conflict exact een jaar geleden begon, schreven Jordan Cohen en Johnathan Ellis Allen van de Amerikaanse denktank Cato Institute dat het gebruik van manpads in de eerste fase van de oorlog van vitaal belang was voor de verdediging van Oekraïne omdat het de Russische luchtsuperioriteit beperkte.

"Tijdens de eerste zes maanden van het conflict maakte dit type wapens het voor Rusland onmogelijk om luchtoverwicht te krijgen, waardoor het Kremlin enkele doelen op het slagveld niet kon bereiken," zo constateerden Cohen en Allen.

Zonder luchtoverwicht boven Oekraïne waren de Russische troepen niet in staat inlichtingen te verzamelen over vijandelijke posities en konden ze niet snel reageren op gebeurtenissen op het slagveld, waardoor "Kyiv meer succes had in de grondoorlog."

Toen Oekraïne zijn strijdbaarheid bewees, gingen de westerse bondgenoten van het land over tot het sturen van geavanceerder wapentuig. Al snel werden raketsystemen als het Noorse NASAMS (Advanced Surface-to-Air Missile System) en het Amerikaanse HIMARS M142 (High Mobility Rocket Artillery System) naar Oekraïne verscheept, die de oorlog aanzienlijk deden veranderden.

"Het Oekraïense leger gebruikte de meervoudige raketwerper om langeafstandsraketten af te vuren op belangrijke vijandelijke posities, wat hielp om het getalsmatige voordeel van Rusland op het gebied van artillerievuur te verminderen en tijd te winnen om zijn tegenaanval in het noordoosten te plannen," schreef de Financial Times.

HIMARS werden gebruikt om de Antonivskybrug in Cherson te vernietigen, waardoor Oekraïne uiteindelijk een positieslag kon maken tegen de onderbevoorrade Russische troepen die het gebied ten noorden van de Dnjepr verdedigden.

Time Magazine zei dat de HIMARS-aanvallen het Oekraïense leger in staat stelden Russische bevoorradings- en munitiedepots te treffen, iets wat volgens een van de deskundigen de sleutel was tot de succesvolle tegenaanval van Oekraïne.

"Ik denk niet dat de Oekraïners zonder de HIMARS Cherson zouden hebben bevrijd," verklaarde George Barros, analist bij het Institute for the Study of War, tegenover Time Magazine.

Nu Oekraïne zijn volgende grote tegenoffensief nadert, kijken de toeschouwers toe en wachten af hoe de volgende ronde van geavanceerde militaire uitrusting zal worden ingezet in de komende gevechten.

Challenger 2 en Leopard 2-gevechtstanks beginnen aan te komen in Oekraïne en beelden van Amerikaanse Stryker- en Bradley-gevechtsvoertuigen dienen zich aan. De tijd zal leren of deze nieuwe wapens de oorlog op dezelfde manier zullen veranderen als de eerdere westerse wapens die naar Oekraïne zijn gestuurd.